W autokarze 26 uczniów niemieckich z czterema nauczycielami, nasza osiemnastka i pan Shmulik. Pierwszym przystankiem była Hajfa – najważniejszy port Izraela. Zwiedziliśmy przepiękne ogrody, otaczające świątynię bahaistyczną, a potem pojechaliśmy na górę Karmel do kościoła Stella Maris, gdzie według Starego testamentu miał mieszkać prorok Eliasz. Z Hajfy udaliśmy się do Akry. Znawca historii pan Shmulik opowiedział w pigułce dzieje tego miejsca. Poznaliśmy już dość dobrze możliwości oratorskie pana Shmulika, więc „pigułka” była dość sporych rozmiarów. Fenicjanie, Babilończycy, Turcy, Brytyjczycy zostawili tu swoje piętno. Mogliśmy chodzić po murach obronnych miasta, co było niezłą frajdą. Nie mogło zabraknąć arabskiego bazaru, a świeżo wyciśnięty sok z granatów (15 szekli, czyli 15 PLN za szklankę) smakował wyśmienicie w tym gorącym dniu. Jeszcze spacer przy morzu i po mieście i w drogę do Tyberiady nad Jezioro Genezaret. Hostel okazał się super, a kolacja przepyszna – każdy mógł wybrać coś smakowitego z bogatego menu.
Po kolacji poszliśmy nad brzeg jezioro, aby posłuchać naszego nieocenionego przewodnika jeszcze raz. Tym razem dowiedzieliśmy się, że jezioro to leży 220 m poniżej poziomu morza i jest nieomal jedynym źródłem słodkiej wody dla Izraela. Nieomal, bo Izrael od pewnego czasu odsala wodę z Morza Śródziemnego i dlatego woda jest tak cenna w tym kraju. Popatrzyliśmy na Wzgórza Golan, oddalone zaledwie o kilkadziesiąt kilometrów Syrię, Liban i Jordanię. Tu muszę wspomnieć, że w ubiegłym roku słyszeliśmy odgłosy rosyjskich nalotów na Syrię, a w tym roku nic – jedynie kumkające żaby. Niektórzy byli nieco rozczarowani brakiem tych emocji – ot, młodość!
Urszula Iwaszczuk
